پنج دلیل برای این که چرا باید بیشتر مطالعه کنیم؟

۷۳۶ بازديد
  • افزایش سطح توانایی‌های گفتاری
   قطعاً تاکنون برای شما پیش آمده است که هنگام صحبت با دوستان، آشنایان و حتی خانواده خود، نتوانسته‌اید حق مطلب را به خوبی ادا کرده و مفهوم را انتقال دهید. همین امر، موجبات کاهش اعتماد به نفس شما را فراهم می‌آورد؛ بخصوص زمانی که مثلاً با اساتید خود در دانشگاه هم کلام می‌شوید و یا در مجالس رسمی حضور می‌یابید. آنجاست که یا باید از مواجهه با چنین شرایطی دوری گزینید یا فکری اساسی بکنید. بی‌شک خودتان هم متوجه شدید و شاید هم شرمسار. دارویی بس گران با هزینه‌ای ناچیز. اثرات «مطالعه کتاب» را کمتر از دو هفته خواهید دید. بخوانید بخوانید و بخوانید...
  • افزایش تمرکز
   بسیاری از افراد مشتاقانه در مورد فواید مطالعه کتاب صحبت می‌کنند اما به محض این که کتابی را در دست می‌گیرند آن را بسته و به خاک کتابخانه‌شان می‌مالند. این افراد به قطع و یقین برای توجیه این عمل از دغدغه‌هایی سخن به میان می‌آورند که در بدترین شرایط برای هیچ بشری وجود خارجی نداشته و شما ناچار باید دستمالی بردارید و اشک‌هایشان را پاک کنید. اما اراده‌ای می‌خواهد و همتی. کمی صبور باشید. روزی یک دقیقه هم به میزان مطالعه‌تان بیفزایید، کفایت می‌کند. به وضوح مشاهده خواهید کرد که چگونه تمرکزتان دست و پای دغدغه‌ها را غل و زنجیر کرده و لذت و آرامشی شگرف برایتان به ارمغان می‌آورد.
  • افزایش قوه تصور
   همه‌ی ما با عباراتی که روزمره به کار می‌بریم زندگی می‌کنیم. چه آن‌هایی که ملموسند و به عینه قابل مشاهده و چه آن‌هایی که دور از دسترسند و حتی وجود خارجی ندارند. اما این مفاهیم چگونه نقشی در اذهان و افکار ما می‌سازند. آیا به خودی خود ایجاد می‌شوند؟ طرح مشخصی دارند؟ جواب منفی است. به عنوان مثال برای یکی کوه قاف ممکن است یادآور تعالی و وحدت وجود باشد و برای دیگری فقط کوهی در دوردست‌ها.
   با مطالعه آثار بسیاری از نویسندگان، در دنیایی قدم می‌گذاریم که تصورات و تجسمات ما را به بازی گرفته و به طرزی ناخودآگاه تقویت می‌کند. اولین و آخرین نتیجه آن، لذتی است که نصیب خودمان می‌شود. اگر شک دارید همین حالا دست به کار شوید...!
  • افزایش میزان حافظه
   بسیارند افرادی که حتی قادر نیستند نام، نشانی و حتی شماره تلفنی را به خاطره بسپارند. آیا آنان صرفاً این گونه‌اند یا قدری تنبل؟ من که می‌گویم ترکیبی از این شاید صحیحتر باشد اما باز هم تنبلی می‌چربد. کتابی را بردارید. داستان را دنبال کنید. شخصیت‌ها را به خاطر بسپارید. پیش‌بینی کنید و دست آخر حافظه‌ای که عبارات طویل را ذخیره می‌کند تحویل بگیرید.
  • کشف و اصلاح خود
   همه‌ی ما در خلوت با «خود»، احساس می‌کنیم که نفر دیگری هم حضور دارد. هر چه بیشتر دقیق می‌شویم، کمتر می‌شناسیمش. اگر آن را «ناخود» بنامیم درمی‌یابیم که هیچ شناختی از خود واقعیمان نداریم. درمی‌یابیم که چقدر هراس‌آور است، تنها بودن و خلوت کردن با کسی که فکر می‌کنی خودت هست اما نیست و درمی‌یابیم که... .
   این امر زمانی که کتابی را می‌گشاییم و شخصیت‌ها را ورق زده و لباس آنان را بر تن می‌کنیم، ملموس‌تر است. در مقام مقایسه، به عیوب خود پی می‌بریم و با یاری گرفتن از تفکری رو به رشد، به اصلاح و بهبود آن می‌پردازیم. بیشمارند افرادی که با جمله‌ای، مسیر زندگیشان تغییر کرده و قدم در راه بی‌انتهای تعالی گذاشته‌اند.

پیله‌ای برای زندگانی

۷۴۵ بازديد
    گهگاهی به درون می‌پیچیدم. به سان کرمی که پیله‌ای می‌تند. غافل از پروانه شدن، به تاریکی تمسک می‌جستم. از برای آرامش. خلوتی می‌گزیدم به وسعت اندیشه. هر چه چنگ می‌انداختم چیزی نمی‌یافتم. بی‌نصیب و بی‌بهره، استغاثه‌ای نافذ سر دادم.
پیله

به نفیری می‌مانست که در گوش مستهلک می‌شود. سر را درمی‌نوردد و مغز را به بازی می‌گیرد. اندیشه‌ای نو...
گامی را کج برداشته‌ام. تاری را بد تنیده‌ام و پودی را سست انگاشته‌ام...
همچون فانوسی در تاریکی شب، چراغ دل خویش را برافروختم. چشم بر پیله‌ای روشن دوختم و عزم و اراده‌ای نو اندوختم.

    این گونه بود که زندگانی برایم همچون پیله‌ای، بستری برای رشد و نمو مهیا می‌ساخت. اما آنچه که در این میان به منزله‌ی چراغی روشنگر راهم شد، «مطالعه‌ی کتاب» بود. از آن پس، بر آن شدم که سرمست و شایق، از غثیان‌های مشمئزکننده احتراز جسته و غذای روحی بس گران بر کرم سرگردان پیله زندگانی بخورانم. کنون که طعم دل‌انگیز آن (فارغ از مقصود یا همان پروانه شدن) عطش فرحناک بیداری را محرز ساخته، اشاعه‌ی آن واجب باشد تا شاید دیگران سلسله‌وار بر چنین مسلکی مبادرت ورزند.